Trekken aan een levend paard

U kent ze wel, die vleesbundels met vierkante koppen, die wijdbeens  rondlopen en op gezette tijden hun biceps laten rollen. Kleerkasten, die bij  de Olympische Spelen 120 kilo omhoog brengen of tijdens de Sterkste Man van  Nederland onder luid gejuich  een vrachtwagen van hun plaats trekken. Heb daar nooit wat mee gehad,  vermoedelijk omdat ik allesbehalve een krachtpatser ben, en soms niet eens  een deuk in een pakje boter kan slaan.

Dat neemt niet weg dat ik wel bewondering heb voor de spierkracht van die  mannetjesputters en in mijn dromen zal ik vast wel eens die krachtpatser  zijn geweest, die bergen verzette, ijs met handen brak en de aarde deed  trillen.  Laat nou laatst Herculus werkelijk in mij gevaren zijn, waarna niet vermoede  krachten zich openbaarden. Nu kwam dat ook goed uit, de situatie was ernaar. Een van onze paarden had zich tijdens haar slaap in zoveel bochten gewrongen dat ze vast lag tegen de wand van de stal en  met geen mogelijkheid meer overeind kon komen. Levensgevaarlijk, werd mij  verzekerd, als ze daar de hele nacht blijft liggen gaat ze dood.

Trouwe lezers en lezeressen van deze column weten wel welk paard het was.

Juist ja, Corci, de vleesgeworden ondeugd. Een beetje paard slaapt staand,  niet onze Corci. Ondanks haar vier jaren is ze geestelijk nog een veulen. Ze  wentelt zich ’s nachts heerlijk in het stro en snurkt als een os. En af en toe rolt ze zich daar vast tegen de boxwand.

Een paar maanden geleden ging voor het eerst mis; toen bestond de  reddingsbrigade uit de eigenaresse, een hulpje van de veearts en een  buurman, die meer met koeien dan meer paarden op heeft. Met vereende  krachten, zo is mij verteld, werd Corsi op de been geholpen. Die hulp was er deze bewuste avond niet. Goede raad is duur, wat te doen?  Dat enorme zwarte lijf lag uiterst onhandig in de hoek bij de voerbak. De benen buiten bereik en daar moest nu juist een soort lasso, ‘longe’ noemt de deskundige dat hier, om heen om zo dat enorme gevaarte om te trekken. Een enorme buik. Benen ver weg, bijna  onder de voerbak…

Mijn betere helft kwam met een briljant idee: probeer over het paard heen te klimmen en wikkel een touw om haar onderste  achterbeen. Hoewel visioenen van een doodschop even door zijn gedachten gingen, bedacht  de koene ridder zich geen moment en slaagde erin aan gene zijde van het  paard te belanden.

Corsi, nat van het (angst)zweet, keek haar redder aan. Ze  liet haar omfloerste blik vergezeld gaan van een klaaglijk gehinnik:  daardoor zou zelfs een ijskast smelten.

Enfin het touw werd – stressvol- bevestigd (onder irritant vééél aanwijzingen en nog meer ‘goede’ raad), de  terugtocht aanvaard en trekken maar. Trekken maar, jawel, maar dan wel 600 kilo ofwel  dat klinkt nog zwaarder – 1200 pond. Het voelde aan als trekken aan een dood paard.

Geen beweging in te krijgen. Nog maar eens geprobeerd en nog eens, tot  bloedens toe, vergeten handschoenen aan te doen.

Niks, njente, nada.

Stoppen  was geen optie, dus de laatste reserves aangesproken. En zie, er was licht, ineens was er een lichte beweging, een, twee  centimeter, Corci leek te begrijpen dat er ook van haar enige actie verlangd  werd en na een paar halfslachtige pogingen en al trappend tegen de wand,  slaagde ze er in de benen half onder haar romp te krijgen en na nog wat  gespartel stond mevrouw weer overeind. Gelukkig maakte ze geen woeste  overwinnings-dans, dan had het nog fout kunnen aflopen.

Opluchting alom, zeker bij Corci, die zwaar onder de indruk was van de  gebeurtenis en woorden van dank hinnikte, zo leek het althans.

Eind goed, al goed.

Sinds die gebeurtenis hebben we Corci niet meer liggend in het stro  aangetroffen.

En de redder? Die loopt tegenwoordig met een ferme pas en wijdbeens door het  dorp. Ongetwijfeld de Sterkste Man van Beek. Hij overweegt aan wedstrijden  mee te doen, waarop hij zijn pas verworven spierkracht kan tonen. Want wie  een paard door de stal kan sleuren, kan ook een tractor of een vrachtwagen  op sleeptouw nemen. Geen berg is hem tegenwoordig te hoog, geen zee te diep,  the sky is the limit.

Henk Waninge

Voorjaar = Veulentjes!

Het is er weer tijd voor! Veulentjes! Is er één bij u geboren? Laat het ons weten dan plaasten we het blije nieuws op deze site.

Meer weten over Trakehners? Mail of bel, TCN staat u graag bij!

Wilt u ook nieuws over TCN ontvangen in uw mailbox? Laat het ons weten dan blijft u van alles op de hoogte!


Vragen? U kunt, als altijd, bij ons terecht. Gebruik dit mailadres: info@trakehnercontact.nl

Trakehners zijn gewoon heel bijzonder!