What’s in the Colour
Zwart. Ofwel deftig, magie, dood. Black Sabbath, Black Widow, Black Magic Woman.
Dat soort associaties schiet me door het hoofd als de ‘kleur’ ( want zoals wij allen weten is zwart net als wit geen kleur) ter sprake wordt gebracht. Zwart heeft iets strengs, ascetisch, iets magisch. En oneindigs, hoewel de dood toch echt eindig schijnt te zijn. Althans wat dit aardse leven betreft. Wie christen, moslim of anderszins in reïncarnatie gelooft wacht, naar verluidt, nog een mooi leven. Dan wel aan de rechterhand van Petrus, in bed met twintig maagden of als vlieg, het is maar waar je voorkeur ligt.
Ook in de paardensport heeft zwart een bijzondere klank.
Black De Zwarte Hengst, Fury, The Black Stallion, dat zijn paarden, die buitengewoon mooi, slim en krachtig zijn, schier onoverwinnelijk, in wielrentermen hors categorie, en als je over echte paardenkrachten wil spreken de Formule 1. Het is dan ook niet verwonderlijk dat een beetje paardenfreak, fokker, beroepsruiter of recreant, een zwart paard wil hebben. Dat verhoogt je status, dan tel je mee bij de grote jongens. En vanzelfsprekend is een zwarte Trakehner het summum.
Het voorgaande impliceert dat viervoeters met een andere kleur een onsje minder zijn, ofwel paarden van een mindere god. Een vos, een schimmel, het ziet er wel aardig uit, maar ’t is het nèt niet.
‘”Leuk front, daar niet van, goede achterham, mooie beweging, prachtige dubbele axel (heb je die driedubbele rietberger gezien?) maar die kleur he? Jammer.” (terwijl het nota bene allemaal afstammelingen zijn van het oerpaard, het zo door mij bewonderde Przewalskipaard).
Het wordt tijd, dat wij, bezitters / eigenaren van vossen, schimmels, grauwen en blauwen en alles wat er tussen zit, in opstand komen tegen de overheersing van zwart. Actie, harde actie!!! U leest het goed, WIJ, want sinds kort is de roedel van de Waanhoeve verrijkt met een vos. Ja, een VOS. Om volstrekt onbegrijpelijke gronden heet ze nu nog Havanna, zo gauw ik het even voor het zeggen krijg, wordt ze omgedoopt in Blonde Dolly. Maar dit terzijde.
Blonde Dolly is nu al mijn favoriet. Ouderwets van type, kortbenig, te dik, te rond, verkeerde kleur, kortom zo fout als het maar kan, althans in fokkerskringen en bij hen die menen dat zij er verstand van hebben, maar wat een verademing vergeleken met al die hoog-polige, arrogante zwarte Trakehners met een hoop Rittigkeit en kapsones.
Blonde Dolly is net een gewoon mens.
Dus mensen, fokkers en bezitters van vossen en schimmels, laat de kop niet hangen.
Eens zullen wij de zwarten eronder krij-gen. Wij zullen Bijzonder zijn!
En er is hoop.
Denk aan mr. Ed, denk aan Jolly Jumper, het paard van Lucky Luke. Die konden beide praten. En wat te denken van het paard van Sinterklaas, een schimmel. Die kon en kan zelfs over daken lopen. Een kunststukje te vergelijken met wat Jezus ooit uithaalde toen hij over het meer van Galilea liep. Dus, waar hebben we eigenlijk over?
Met een kleine variatie op Shakeapeare’s what’s in the name zou ik dit pleidooi voor het kleurrijke paard willen besluiten met: what’s in the colour!!!
Henk Waninge
Het is er weer tijd voor! Veulentjes! Is er één bij u geboren? Laat het ons weten dan plaasten we het blije nieuws op deze site.
