Geplaatst door admin on 18 juli 2021
Fokker van het jaar wordt je meestal door een uitzonderlijk goed veulen, of omdat een fokproduct op een wat latere leeftijd een bijzondere prijs of erkenning haalt. Dit jaar is het een heel klein beetje anders. Het gaat zeker wel om fokproducten die iets bijzonders doen maar de fokker van het jaar is niet van al die producten de eigenaar van de merrie.
In dit geval was ze de eigenaar van de vader. Arja, dat weet iedereen die al een tijdje met Trakehners verbonden is, noem je in 1 adem met Kasparow.
De hengst is 7 jaar geleden overleden maar heeft een grote schare aan kinderen achter gelaten.
Arja was het soort hengstenhouder die in alles “hands on” was. Ze was misschien nog wel gebrander op de merries dragend krijgen dan menig merrie houder. Voor merries in buitenland werd een koerier ingezet maar de merries in Nederland insemineerde ze altijd zelf.
Op zo’n reis kwam ze bij, TCN man van het eerste uur, Klaus Hittmeyer. Klaus had een merrie te koop en wilde de fokmerrie dragend verkopen, liefst van een populaire hengst, dat vergroot de kans op verkoop. Toen Arja door de stal liep viel haar oog op een ándere merrie van Klaus, zou dat niet wat zijn voor Kasparow?
Klaus had altijd afspraken met een hengstenhouder waar hij altijd zaken mee deed en de vosmerrie werd toch alleen maar om het jaar drachtig. Dus laten we alleen de bruine merrie doen, die is te koop. Die bruine merrie was in 1 keer dragend maar de vosmerrie bleef maar in het hoofd spoken bij Arja. Zo’n mooie lijn, een Abdullah dochter, daar zijn er niet veel van.
De verkoop van de bruine ging uiteindelijk niet door en Klaus was blij verrast met het heerlijke vrolijke Kas kind wat werd geboren. Arja mocht weer merries komen insemineren maar de Abdullah daar moest ie nog even over nadenken. Vele kopjes thee later was het toch gelukt, ook de Abdullah merrie werd met Kasparow geïnsemineerd. Als het een hengstveulen was dan ging het naar Arja, een merrie veulen bleef bij Klaus.
Het werd een hengst, een vos met lichte manen. Een hele sportieve bink. De naam was gauw gevonden, Man ‘O War, naar een beroemde volboed die in de rensport furore heeft gemaakt in de jaren 20 van de 20ste eeuw. We slaan even een paar jaar over anders wordt dit stuk veel te lang, maar Man’O War is sportpaard geworden. Eerst springpaard, daar haalde hij vele successen tot op 1.40 mtr. niveau. Zijn ruiter Tarik heeft hem toen ook een mee genomen naar een cross en daar was “de grote rooie” zo mogelijk nóg meer in zijn element. Hij is succesvol tot op 3*** niveau. Het is een paard waarvan ik precies weet wat ie gaat doen en wat ie denkt, het is een heerlijk paard om mee te hebben naar de wedstrijden, altijd vrolijk en altijd bereid te werken, volgens Tarik.
Een ander fokproduct waar Arja altijd dichtbij betrokken is geweest is Kassiopeija. Ook een vos, deze keer uit een Engels Volbloed moeder. Een grote fan van Kas had een merrie gehuurd om een Kasparow te fokken. Dat was natuurlijk heel leuk. Maar als je nog nooit een paard gefokt hebt dan zijn er veel vragen. Het contact is tijdens dracht en het verdere leven van de merrie altijd heel nauw geweest.Kassie, zo heet ze thuis, heeft heel wat avonturen meegemaakt.
Ze is met een omweg ook onder het zadel van Tarik van Boggelen terecht gekomen en heeft met hem het startbewijs gehaald voor internationale 4**** eventing wedstrijden. Inmiddels is Kassie 15 en is haar sport carrière voorbij. Ze is nu dragend van Asagao xx (geinsemineerd door Arja) en staat in het weiland bij Arja thuis. Kassie heeft het altijd geweldig gedaan in de sport en is nu met volle teugen aan het genieten van haar status als fokmerrie.
Maar Arja is, toen ze nog in Noord Holland woonde, op zoek gegaan naar goede Engels Volbloed merries om ook zelf Kaskinderen mee te maken. “Engels Volbloed omdat we a) vers bloed nodig hebben en b) omdat ik eventing paarden wil fokken en dan is bloed nodig.” Zo kwam ze op het spoor van een heel interessante vos merrie (lijkt een thema die voskleur) de merrie was klaar met haar carrière op de Franse hindernis baan en had een eerste veulen aan de voet. De eigenaar wilde de merrie wel uitlenen voor de fokkerij maar de merrie bleef in Frankrijk tot het veulen gespeend kon worden. Het was geen probleem om de merrie alvast te laten dekken maar dat moest dan wel in Frankrijk.
Eén van de moeilijkste landen om sperma te sturen is Frankrijk. De taal is een barrière maar ook, er zijn geen koeriers die kant op, die gericht zijn op paarden. Komt bij dat in de Engels Volbloeden de regel nog steeds is dat die natuurlijk dekken, men is het niet op gericht om merries te insemineren.
Toen het bericht kwam dat de merrie hengstig was werd er naarstig naar een oplossing gezocht. En die werd gevonden. Een dressuurruiter, die een ander paard van Arja onder het zadel had, moest naar Frankrijk voor een wedstrijd en kwam langs Vichy waar de merrie woonde. Hij heeft de rol van koerier op zich genomen en heeft het pakketje afgeleverd. Een plaatselijke dierenarts heeft de merrie geïnsemineerd en ook deze was in 1 keer dragend.
Nadat haar Engels Volbloed veulen gespeend was is de merrie naar Nederland gekomen en is het vosveulen geboren. Zijn naam is D’Artagnan geworden.
Deze Daan, zoals hij op stal heet, is in opfok gegaan en toen ie bijna 3 was naar huis gekomen. Een grote, beetje slungelige, puber die gecastreerd moest worden en dan op zoek zou gaan naar een baas.
Zover is het echter niet gekomen. Daan had een oogje op zijn vader die een paar weilanden, gescheiden door stevige hekken, verderop stond. Er werd wat gedreigd en uitgelokt van beide kanten tot de rode jongeling dacht: ik ga dit regelen.
Hij ging door roeien en ruiten en kwam in het weiland bij zijn vader. Een echt hengstengevecht was het gevolg. Jonge paarden die schijngevechten houden kan er al eens ernstig uit zien, deze 2 waren écht aan het vechten. En ze waren niet uit elkaar te slaan. Het was een gevecht waar Arja nu nog steeds wel eens over droomt. Uiteindelijk is het gelukt de twee woestelingen uit elkaar te halen en ze allebei in een eigen box te zetten. Vader Kasparow had wat schrammetjes een een beetwond in de rug maar was niet te erg. Daan had wat schaaf en ander wonden, gelukkig niets wat erger was.
Door de muren van de stal heen bleven ze echter boos, heel boos. Het was duidelijk, dit zou niet langer gaan. Er moet er 1 weg. Natuurlijk was Daan de gene die weg moest. De volgende dag is de handelaar gekomen en heeft Daan meegenomen.
8 maanden lang wist Arja niet waar Daan was. Zoals dat gaat met jonge paarden die gaan van hand tot hand, worden in een groepje verkocht, kortom hij was kwijt.
Tot er een meisje belde. “Zegt de naam D’Artagnan u iets?” Gevonden! Larissa, een eventingruiter, had een vos gezien bij een handelaar waar ze een springpaard ging inruilen, ze zag de naam Kasparow in de papieren en heeft meteen gezegd die, die gaat het worden. Hij was inmiddels geruind, maar kon verder niks. Toen Arja aan Larissa vroeg hoe is het met hem? Sprak ze de historische woorden, “al een stuk beter, ik kan hem bijna aanraken……”
Larissa heeft Daan helemaal opgeleid, zadelmak gemaakt en is hem gaan uitbrengen in de sport. Daar doet ie het geweldig. Ze was lid van het Bavaria team, wat onderweg was naar de Olympiada, tot Covid roet in het eten gooide. Ze brengt hem uit in alle disciplines maar dat is allemaal om hem in de eventing sport in te zetten. Hij is een plezier om mee te werken. Net een machine in de cross, altijd rechtdoor en altijd met de oortjes naar voren, 
Nog nooit zo’n fijn cross paard gehad! Ook Daan is succesvol tot in internationaal 3*** niveau. Larissa is zuinig op haar Daan maar heeft wel een droom. Boekelo rijden, dat lijkt me gaaf. Onlangs waren de twee de beste Nederlanders in de internationale 3*** in Maarsbergen. Het is een koppel om rekening mee te houden!
Van deze laatste staat Arja’s naam dus wel te boek als fokker maar van de andere 2, en vele anderen, heeft Arja groot invloed gehad in hun leven.Deze drie vossen zijn internationaal gezien de meest succesvolle Trakehner sportpaarden in Nederland gefokt. Vandaar dat dit jaar de prijs voor de fokker van het jaar naar Arja gaat.
Superlatieven als: “Alsof het van zelf ging”, “Dressuur zoals het bedoelt is” en “Schijnbaar uit vrije wil” vliegen over internet, langs de nieuwssites maar ook op Social Media. Er was geen twijfel, alle proeven die ze heeft gelopen won ze met kop en schouders. Wie nu de naam van Dalera in Google invoert ziet dan voorstellen als: “Afstamming Dalera”, en “Hoe groot is Dalera” en “wat voor paard is Dalera”. Wij wisten het al een tijdje: Jessica en Dalera dat is een top duo! De rest van de wereld ziet het nu ook.
Het duurt nog heel even, maar 5 september is het zo ver. Natuurlijk op de prachtige locatie in Woudenberg, manege Groenewoude.
De doodsoorzaak is niet bekend maar wel bekend is dat de Siegerhengst Kaiser Milton (Millennium x Van Deyk) op 6 jarige leeftijd is overleden.
Altijd genieten als de nieuwe generatie zich weer aandient! Niks zegt meer over lente dan dartelende veulens in de wei.
