Trakehner Contact Nederland

Rovera, wat een topper!

Geplaatst door Arja on 21 december 2021

Het was herfst, tegen de winter, dat weet ik nog. Ik had gezien dat er 2 Trakehner merries te koop waren, in Nederland. Mijn interesse was gewekt omdat de ene merrie een Guy Laroche dochter was. Ik had toen een volle zus van die goedgekeurde hengst op stal. Dat was een schat van een paard dus zo één er bij, dat wilde ik wel.

Wat bleek, de merries woonde in Limburg, ik in Noord Holland. Dat is een dag weg, om paarden te kijken en dan wéér een dag weg, om ze op te halen, als het allemaal door gaat. Dat is niet handig. Dus wat heb ik gedaan; ik heb een afspraak gemaakt om de paarden te gaan bekijken. Heb die dag de trailer aan de wagen gehangen en ben gaan rijden. In het dorp, waar de paarden stonden, vond ik een Chinees restaurant met een parkeer terrein achter het pand. Daar heb ik de trailer afgekoppeld (zonder slot of wat ook, laten staan) en ben, met alleen de auto, naar het adres gegaan. Onderhandelen over een prijs met een trailer aan de auto versterkt mijn positie niet, dus dat moest maar even zo.

Aangekomen bij een prachtige carré boerderij zag ik de paarden. Ik zit mijn hele leven al in de paarden maar ik had niet vaak gezien dat een 3 jarige merrie nog bij haar moeder dronk. Maar zo was het wel.
De paardenhobby was over. De paarden woonden op een mooi glooiend weiland maar er was al jaren niks met de paarden gedaan. De jonge merrie, de dochter dus, was ooit naar de keuring geweest als veulen, maar daarna was het eigenlijk alleen met de moeder in het de wei geweest. Er stroomde een riviertje door het weiland, er was water. Het ging prima zo, ook zonder verzorging. Ideaal is dat natuurlijk allemaal niet.

Ik had al meteen het besluit genomen, ze gaan allebei mee, hoe dan ook. Maar dat zei ik natuurlijk niet hardop. Na een korte onderhandeling, de verkoper was er heel eerlijk in, een topprijs kan je niet vragen voor 2 dieren die niet in handen zijn geweest en niet in optimale conditie verkeren. Ik maakte het bedrag af en kon zeggen dat ik meteen kon betalen. Ik had geld meegenomen. (toen werkte we nog met guldens en contant geld) Ik kocht ze voor minder dan ik had meegenomen dus ik kon snel zaken doen. De verkoper was verbaasd toen ik zei; “ik kom zo terug met een trailer…..”

Met z’n tweeën de paarden op de wagen gezet, de jonge merrie wilde niks anders dan bij haar moeder blijven, halster aan lukte niet. De moeder was een lief en meegaand dier. Dus met wat ervaring en handigheid ging het laden eigenlijk nog vrij vlot. Tussenschot tegen 1 kant gezet, dat kon met die trailer, de paarden los naast elkaar. Zo ben ik met ze naar huis gereden.

De conditie van beide was verre van ideaal. Moeder had wat voetproblemen die aandacht nodig hadden en de jonge merrie moest eerst wennen aan mensen. Allereerst moest ze gespeend worden, 3 jaar en gespeend. De 3 jarige dochter heette Rovera, en daar gaat dit verhaal over.

Rovera is, voor zover we konden opmaken, op dit moment 1 van de oudste nog actieve Trakehners van Nederland. Dat is toch een prachtige reden om haar verhaal op te tekenen? De Trakehner is een ras met een geschiedenis, een ras met een verhaal. En daar dan een paard uit wat weer een heel eigen verhaal, een heel eigen geschiedenis heeft. Dat moeten we vastleggen!

Rovera is een donkerbruine Manrico dochter. Een mooi goed en correct gebouwd paard. Mist misschien de Trakehner “chique” die je in sommige Trakehners ziet maar het is een goed paard.

Tijdens de periode van temmen, spenen en bijkomen heb ik haar laten dekken.

Ik heb toen gekozen voor Maserati. Een hengst die niet vaak gebruikt is, maar die allerlei voordelen had. Partout als vader, dus naams- bekendheid en sport, en ook uit zijn moederlijn grote namen als Rockefeller, Arogno, Marlon en Burnus. Veel sport dus, en mooi groot paard, dat zou wel eens een mooie combinatie kunnen zijn. Nog voordat het veulen geboren is heb ik haar toch te koop aangeboden. Wat daar precies de reden van was gaat te ver om hier uit te leggen, maar ze was te koop. Dragend en wel. Halstermak inmiddels en dragend, ze kon in de stapmolen maar meer kon ze niet.
De eerste die toen serieus reageerde was een jongeman uit Woudenberg. Hij was al een tijdje op zoek naar een Trakehner, was al op diverse, hele verre, plekken in Duitsland geweest maar had het nog niet gevonden. Hotelovernachtingen en kilometers verder was er nog altijd geen Trakehner op stal.
Ook deze Rob (de Wijs) zat al een tijd in de paarden dus, zoals het hoort, maakte hij meteen duidelijk dat er niet te veel betaald ging worden. Zijn woorden waren letterlijk: “ik wil een Trakehner maar ik heb geen Trakehner centjes” Ik heb toen gezegd; deze merrie kan nog niet veel, is groen als gras, dus ze hoeft niet de hoofdprijs op te brengen.

En zo is het gegaan, Rob kwam kijken, nam een dag later zijn vrouw mee en samen hebben ze besloten dat Rovera mee zou gaan naar hun bedrijf in Woudenberg. Dichtbij huis toch de Trakehner gevonden!

Dat was in het jaar 2000. Hetty is aan de gang gegaan met de jonge merrie. Zadelmak gemaakt en lekker gaan rijden, tot de merriebuik dat niet meer toeliet. Rovera kreeg haar eerste veulen.

Omdat ze zelf nog niet was opgenomen in het stamboek, alleen als veulen, moest ze met haar veulen tegelijk opgenomen worden. Dat was toen nog op de Berkenhoeve. Daar kreeg ze de mooie rapportcijfers van 8 / 8 / 7 / 7 / 7/ 8- totaal indruk 8. Haar zoon, Romanov, deed er niet veel voor onder, hij kreeg ongeveer de zelfde cijfers.

Rovera was dus de eerste Trakehner op Manege Groenewoude in Woudenberg. De plek die we nu TCN’s Thuis noemen. Een plek waar heel veel mensen voor het eerst kennis maken met paarden maar vooral ook met Trakehners. Een belangrijke plek dus voor de Trakehner in Nederland.
Niet alleen kunnen we als club altijd bij Rob en Hetty terecht, het ras wordt ook nog eens flink gepromoot.

Rovera heeft in totaal 4 veulens gebracht voor Rob en Hetty. 2 dochters, Raisa van Biotop, en Ruschka van Goldschmidt. Ze kreeg ook zonen, Romanov van Masearti, Revenge van Goldschmidt. De hele R lijn, waar er behoorlijk wat van zijn in Nederland, is dus afkomstig van Rovera!

Tussen moeder zijn en moeder worden door, deed Rovera ook nog andere dingen. Proeven met Hetty, leuke buitenritten, ze hielp mee in de lessen en allerlei andere zaken als carrousel en activiteiten, als dauwtrappen, langste dag ritten, carnaval, noem maar op. Een paard wat altijd bereid was om te werken, altijd lief en braaf en was, altijd wist wat er gevraagd werd en die dat graag leverde, een echte topper dus. Een paard zoals eigenlijk iedereen zich wenst. Een paard ook, zoals een Trakehner hoort te zijn.

Toen kwam de dag dat Hetty Caroline Blom voorstelde aan Rovera, was dat niet een goede match? Caroline was pas laat, dus niet als kind al, met paardrijden begonnen en wilde wel wat meer dan alleen de manege lessen. Het klikte goed tussen die twee. Ze trokken steeds meer samen op en werden een combinatie. Caroline ging Rovera leasen, een constructie waarbij je ervaart dat je een eigen paard hebt maar dat je geen aanschafprijs betaald. Als je onverhoopt niet kan komen wordt het paard ook gewoon verzorgd en krijgt het toch beweging maar de je hebt toch je eigen paard. Dat beviel goed. Na een aantal jaar heeft Caroline besloten Rovera echt te kopen.

Caroline genoot van Rovera, een heerlijk paard! Ze was altijd lief maar had wel een eigen karaktertje, een echte dame met pit. “ik heb zo genoten van dat paard! Denk nog vaak met warme gevoelens aan haar terug. Ze hangt ook nu nog met een mooie foto aan de muur hier in huis” aldus Caroline.
Ik heb zoveel geleerd van haar, ik was, en ben nog altijd, geen topruiter maar Rovera was gewoon een geweldig paard. Ze was sterk, er was nooit een dierenarts nodig, ze was lief maar niet saai om te rijden. Altijd energie om lekker aan de gang te gaan. Echt een topper dat paard! Allemaal lovende woorden van Caroline die alleen maar goede herinneringen heeft aan die periode en aan haar Rovera.

Door drukte in haar gezin zocht Caroline op een gegeven moment wat hulp om Rovera de aandacht te geven die ze verdiende. Daarom werd er gesproken over een bijrijder. Na even zoeken kwam Suus in het leven van Rovera.

Suus is Suzanne Hensen, zij werd de bijrijder. Via kennissen, die paarden hadden die naast Rovera woonden op stal in Woudenberg, werd de link gelegd. Suus en Rovera klikte meteen.
Suus ging een paar dagen per week voor Rovera zorgen zodat Caroline wat meer de handen vrij had.
Suus was jong en onervaren en heeft dus met de steun en lessen van Hetty geleerd wat er nodig was om Rovera te rijden en te verzorgen. Een paar keer er flink van af gevallen, want er was wat miscommunicatie in het begin. Suus jong en onervaren, Rovera ervaren en geen “doetje”. Bosritten vonden we samen geweldig maar gaande weg ging ik ook wat proefjes rijden en wedstrijden mee doen. Zo verteld Suus.

In 2012 hebben we meegedaan in de carrousel voor het 25 jarig bestaan van TCN. Alle carrousel paarden kregen een soort show-uitrijdeken op, dat vond Rovera maar niks. Hetty zei, ga er maar op Suus dan lukt het wel, Suus zei, ga jij er maar op! Maar het lukte natuurlijk toch allemaal. Hetty stapte op Rovera en toen merkte die dat de deken geen tijger was en kon ze toch gewoon mee doen in de show. “Een enorme kick dat ik uiteindelijk toch zelf durfde te rijden in de show met het dekentje op. Ik vergeet dat nooit” zegt Suus daarover.

In 2014 heeft Suus Rovera gekocht van Caroline. Ik heb geen moment getwijfeld toen Caroline me vroeg of ik haar wilde kopen. Ik wist meteen ja dat wil ik, zo’n toppaard! Zo gezegd, zo gedaan. In 2015 hebben we mee gedaan aan het recordpoging carrousel rijden, dat was met 77 paarden geloof ik. Geweldig avontuur! Toen we de carrousel proef klaar hadden, stonden we met al die paarden op een rij en moesten we afgroeten. Het publiek joelde en applaudisseerde, iedereen was dolenthousiast, de paarden bleven allemaal rustig staan. Zo mooi, ik had de tranen in mijn ogen!

2016, 19 was Rovera inmiddels. Er kwamen toen toch wat kwaaltjes, niet gek voor een paard wat al heel veel gedaan en geleverd had. Suus besloot de holistische kant op te gaan. Met de reguliere dierenarts wilde het allemaal niet vlotten. Ze kwam, via via, bij Erik Laarakkers terecht. Die heeft met zijn uitgebreide arsenaal aan behandelingen en medicijnen veel gedaan voor Rovera. Goudkorrels, acupunctuur, ander eten, het maakte dat het na een periode van kwakkelen, weer steeds beter ging met Rovera.

In de zomer van 2017 verhuisde Rovera naar een andere stal. Daar was de ruimte om nog meer buiten te zijn, onbeperkt hooi te eten en om in een kudde te wonen. Hele dagen buiten, alle nachten binnen. Heerlijk. Op 10 minuten stappen is er een fantastisch bos waardoor de twee nog meer van ritten konden genieten. Suus is groot fan van de holistische manier van paarden benaderen. Daarom heeft ze een keer een reading laten doen. “Ik wilde wel weten wat er om ging in het mooie hoofd van de 20 jarige Rovera”. Daar kwam uit dat ze graag in een kudde wilde wonen en lekker paard wilde zijn. Dat heeft me doen besluiten haar in een groepsstalling te zetten. Ook daar overdag buiten, maar altijd plek om te kunnen schuilen, en altijd onbeperkt hooi. Rovera was weer gelukkig.

In 2018 gingen ze bitloos rijden, weer een nieuw avontuur! Echt proeven rijden en moeilijke dingen doen, dat hoeft niet meer. En in het bos doet Suus toch maar een bitje in, vooral op frisse dagen. Want ze blijft natuurlijk wel nog steeds een wakker dier!

Dierenartsen die entingen doen en paardentandartsen moeten niet denken dat er een slome bejaarde staat te wachten, ze laat duidelijk weten dat ze het er niet mee eens is, heerlijk toch?

Ze was in de kudde ook steeds aan het regelen, dat bleek toch een beetje te veel te worden voor haar. Ze had niet genoeg rust, moest van zichzelf steeds de kudde in de gaten houden en de baas zijn. Dat was niet goed voor haar. Daarom hebben we haar op een gegeven moment gekoppeld aan Zion.

Zion en Rovera zijn nu onafscheidelijk. Ze eten samen uit 1 bak, het lijkt alsof ze aan elkaar geplakt zijn. Altijd samen, altijd bij elkaar. Samen freestylen, samen dingen doen. Erg leuk dat die twee elkaar gevonden hebben!

24 is ze nu, 24 jaar en geregeld gedraagt ze zich als een jonge blom! Een knappe vent om haar leven mee te delen, en veel plezier. Er zijn zat mensen die er voor zouden tekenen!

Suus en Rovera hebben natuurlijk ook al weer heel wat meegemaakt samen, ze zijn een hecht stel. Ze doen grondwerk, rijden bitloos in de bak en maken nog altijd bosritten. Een dame van stand moet natuurlijk ook wel eens een vrije dag hebben en die krijgt ze dan ook. Maar ze geniet nog steeds, van de aandacht, van haar vriend Zion, en van haar leven.
Suus en Rovera maken hopelijk nog jarenlang heerlijke ritten samen en beleven vast nog vele avonturen.

Rovera heeft op haar eigen manier een stempel gedrukt op de Trakehners in Nederland. Zij en haar (klein)kinderen hebben menig mens geïntroduceerd bij wat een Trakehner is en ze voor het ras enthousiast gemaakt.

Van een “ wild als hooi” 3 jarige tot de dame van stand van 24, ze is een heel apart paard!
Dank je Rovera, ga vooral zo door, nog jaren en jaren!